Encaitar

Encaitar nie mając żadnego pomysłu poszedł za Malvirem.
-Jestem Encaitar, z Mrocznej Puszczy. Miło mi cię poznać.

Aentir

Do tej pory stojący z tyłu rycerz wystąpił do przodu i zdjął hełm. Jego przenikliwe oczy omiotły uważnie pokój i zebranych. Ukłonił się wszystkim towarzyszom, szybko zapisując sobie ich twarze w pamięci. Szczególną uwagę poświęcił trójce elfów, która odezwała się pierwsza. Malvir, Encaitar z Mrocznej puszczy i Venlee Celebel. Powinien zapamiętać.
- Witajcie. Jam jest Aentir, syn Nathana.

Venlee

- Prawdziwe są Twoje domysły, szlachetny Théodenie, synu Thengela. Jednak nie poinformowano mnie o tym, jakiego zadania mam oczekiwać. Mam nadzieję, że wkrótce się to wyjaśni. - elfka uprzejmie pozdrowiła Rohańczyka. - Ufam, że nie grozi nam oraz innym nacjom żadne niebezpieczeństwo. Venlee zamilkła w oczekiwaniu na odpowiedź pozostałych towarzyszy. W tym czasie uważnie przyglądała się mężczyźnie.

Ostatnio edytowany przez Saph (2008-10-07 20:38:48)

Vanlee i Malvir

- Jak to? Nie poinformowano was, iż sam mistrz Elrond, w porozumieniu z Sarumanem Białym i Gandalfem Szarym oraz Panią Galadrielą i trzynastym namiestnikiem Gondoru, Cirionem Drugim, wezwał rezydentów wszystkich sprzymierzonych przeciw Złu krain Śródziemia, by stawili się w Rivendell na pierwszą naradę Białej Rady - wytłumaczył im Théoden.
- Ufam, że wkrótce poproszą nas o przejście do wielkiej sali, skoro już wszyscy zrzuciliśmy swe płaszcze i odzienia podróżne - dorzucił po chwili, wpatrując się z wyczekiwaniem w drzwi, za którymi jeszcze parę minut temu zniknęli elfowie z Domu.
Rzeczywiście, jego słowom stałą się zadość i już kilkanaście sekund później w progu wejścia na korytarz pojawił się ten sam elfi jegomość, który uprzednio powitał wszystkich przybyłych.
- Mistrz Elrond, wraz z zebranymi domownikami i tymi spośród delegatów, który zdążyli już wcześniej przybyć, oczekuje was w wielkiej sali, gdzie odprawiona zostanie uroczysta uczta, zwieńczona występami elfich minstreli i sztukmistrzów. Później zaś udacie się do Sali Ognia, gdzie mieć będzie miejsce posiedzenie Białej Rady - gdy skończył ten monolog, wszyscy zebrani zaczęli z wolna zbliżać się do drzwi za elfem.
- Proszę za mną - rzucił, już okręcając się na pięciu, by w chwilę później udać się wykładanym marmurem korytarzem do pomieszczenia, gdzie miała się odbyć owa uczta.
Théoden skłonił się nieznacznie w stronę Venlee i zwrócił się doń szarmanckim, acz należycie podkreślającym szacunek tonem:
- Zechcesz mi, pani, towarzyszyć? - co mówiąc uniósł elegancko dłoń, oczekując na odpowiedź Galadrimki.

Encaitar

Witaj, Królu Marchii - mówiąc to, Encaitar ukłonił się lekko i niezbyt oficjalnie.
Zastanawiał się, czemu tak właściwie go tu wezwano. I czemu są tu tak ważni ludzie.

Ostatnio edytowany przez Ptakuba (2008-10-10 15:03:38)

Venlee, Malvir i Encaitar

Théoden uśmiechnął się łagodnie i czując delikatną dłoń Venlee, niczym muśnięcie jedwabiu, na swojej własnej, powiódł elfkę w stronę drzwi i dalej korytarzem, w którym echo ich kroków dudniło złowieszczo dookoła. Blade światło sączyło się z przeciwległego końca korytarza, gdzie kamienny tunel przemieniał się w odsłoniętą werandę, wychodzącą na klif, tuż ponad opadającymi z dziesiątek metrów kaskadami Bruinen.
- Mówisz więc, pani, że przysyła cię sama Galadriela z Caras Galadon - podjął dialog następca tronu Rohanu, mylnie nazwany przez Encaitara królem - Powiedz mi proszę, czy prawdą jest, jakoby Pani Światła potrafiła czytać w ludzkich umysłach? Czy zgodne z istotą rzeczy są pogłoski o jej magicznym Zwierciadle, które posiada możność wglądu w przyszłość? Chciałbym dowiedzieć się, jak wiele spośród tego, co mówią i piszą nasi ludzie, jest prawdą.

Malvir znużonym krokiem, na pokaz symulując zmęczenie i obojętność wobec całego tego zamieszania z Białą Radą, powlókł się wraz z innymi do korytarza. W jego kroki podążył Encaitar. Nagle do tego drugiego zagadnął jakiś niższy jegomość z siwą brodą, w lśniącej kolczudze balowej, z wyszytym na pelerynie znakiem Gondoru - Białym Drzewem.
- Pierwszy raz w progach domu Elronda? - nim elf zdążył cokolwiek odpowiedzieć, Gondorczyk rzekł jeszcze - Ja sam mam zaszczyt gościć tu już poraz wtóry. Przyznać się muszę nieskromnie, iż jestem zaufanym człowiekiem Cirina Drugiego, namiestnika Kamiennego Kraju, Gondoru, i w jego imieniu często bywam po radę w Rivendell. Skąd zaś ty przybywasz, panie?

Aentir

Podziwianie elfiej architektury tak pochłonęło rycerza, iż nie zauważył kiedy reszta przybyszów opuściła już hol i udała się do wielkiej sali. Rzucając ostatnie spojrzenie na kunsztowne ornamenty zdobiące ściany, udał się w ślad za nimi.